ز نام خدا سازد آنرا کلید

همان ناخردمند را چاره ساز

توانا کن ناتوانان کن

خرد را به درگاه او رهنمون

نگارنده نقش این کارگاه

بزرگی و دانائیش دلپذیر

ستاینده حیران ازو وقت گفت

تولا بدو مرده و زنده را

همه رشته ای گوهر آمود او

نه از آب و آتش نه از باد و خاک

بدو آفرین کافریننده اوست

به بود کس او نیست نسبت پذیر

خردمند ازین حکمت آگاه نیست

ز تعظیم او زیر تنها بود

خدا را نخواند کسی زیردست

به زیر و به بالا دلیری مکن

که بی قدرتش نیست بالا و زیر

سر از خط فرمان نباید کشید

یکی را ز کیوان درآرد به چاه

نهد بر دل دیگر از درد داغ

بزرگی و خردی به پیشش یکیست

چه با امر او زندگانی چه مرگ

نه بر آب نقشی توان نیز بست

بر آب این چنین نقش داند نوشت

چو در بسته باشد گشاینده اوست

گر آن چیز جنبنده یا ساکنست

بدو زنده هر کس که دارد حیات

تمام اوست دیگر همه ناتمام