زخاک اگر همه بعد از تو حور عین خیزد

مه ار زچرخ بیارد بصد قران بالله

بر آن فرشته جان آفرین که نقش توبست

تبارک الله از آن جنبش و کرشمه ناز

شود که تحفه برندش ببوستان بهشت

یقین نبود مرا تا نه کاکل تو شکست

زمن سپرس که بر جان لاغرت چه گذشت

مکش بروی خود آنطره چلیپائی

برآفتاب جبینت توان قسم خوردن

زسبزه خیزد اگر انگبین عجب نبود

فکند جنبش مویش مرا بدریائی

ستیزه جو که به تریاق زهرکس ماند

چو سنگ میزنی ای ترک سنگدل باری

زکاوش تو مرا حرزجان غبار دریست

شهنشهی که بموی گر التفات کند

بقطره زیمنش اگر یسار دهد

نه او خدا نه خدا و ولی خدا لقب است

نه اسم او نه مسمی دوبین که شرک آرد

علیست اسم وی او اسم کردگار ودود

پس ایندو اسم مرتب بوضع هر دو ازوست

ولی در آیینه اسم جز مسمی نیست

پس او علی و علی او و هیچ نیست جز او

فقیه شهر شکر غاید اندرین دعوی

مار میت صریح کلام لم یزلیست

لذا مع الله بیخود نگفت امام مبین

زصحبت شه عشق است نیرا که مرا

زنظم دلکش آنقهرمان ملک سخن

بغیر حظ که از آن لعل شکرین خیزد

همیشه مشک زچین خیزد ایعجب زلفت

هزار نکته دلکش بنظم رفت هنوز