یارب آنخال که ما را شد از او روز سیاه

دم جان بخش مسیحاست سحرخیزانرا

زلفت ار برد بیغما دل شهری چه عجب

ایدل غمزده خوابی که شب از نیمه گذشت

واعظانرا رسد از زمزمۀ عشق بگوش

اینکه بیمار غمت کرد ز دوری نیرّ