یا تو سوی من و یا جان سوی تو بر میشد

یا دل غمزده بر خوی تو خوگر میشد

یا مرا راه بر آنخرمن عنبر میشد

عهد دیرینۀ من نیز از ایندو میشد

یا ترا روی نگوئی نه نکوتر میشد

شاد بودم بخیالی که مصوّر میشد

همه بر چشم رقیبان سر نشتر میشد

هر زمانم از رخش باده بساغر میشد

جان فدای تنش از پا همه تا سر میشد

هر زمانم که رخ از اشک مرا تر میشد

گه چو پروانه مرا شمع منور میشد

جلوه میداد مرا عالم دیگر میشد

چونمرا دست بر آن سینۀ چون پر میشد

او چو از سر خوشی خواب به بستر میشد

او زلب قند همیداد و مکرر میشد

موبمو با سر آنزلف معنبر میشد

یا خیالی که بهوشم ز برابر میشد