نوعروسیست که خون جگرش کابین است

طعم پیمانه اگر تلخ و گر شیرین است

گله ما همه از ناز لب نوشین است

پاک از خون کشم ار ماه و اگر پروین است

به لبت کانچه نگنجد بتصور این است

شب همه شب لب خسرو بلب شیرین است

مار زیبا که بر آن روی بهشت آئین است

سرنه بینم که در این دردنه بر بالین است

کانکه در زلف تو مقدار ندارد چین است

زچه زاهد همه در حسرت حورالعین است

همه گویند که آتشکده بر زین است

جان بسر میدودارچین و اگر ماچین است

بیرخت نی خبر از دی نه ز فروردین است

شهد الله نتوان گفت بدنیا دین است