گر باده کشانرا طرب از باده ناب است

دل رفت مرا خرقه و سجاده و تسبیح

هین دفتر دانائی من پاک بشوئید

با من که بدریا زده ام شنعت تکفیر

صد چونمن اگر سوزد از این شعله تو خوشباش

می باد گران نوشد و با من بستیزد

مشکل من از ایندر ببرم جان بسلامت

از چشم تو قهرم که ببوسی ندهد صلح

عمرم همه با وعده فردای تو سر شد

شب عهد گذارد که دگر بیتو نخوابم

تا زنده ام ای گل هوس سنبل مویت

روزی بغلط تیر نگاهی بمن انداز

تا دیو نظر بر مه رویش نبرد راه

نیر کرم داور دین بدرقه ماست

یاران طرب ما ز رخ ساقی حوض است