داوری پیش که آرم که همه عالم از اوست

دل اگر غمزده از دوست وگر خرم ازوست

شادی آنکه غمی تازه مرا هردم ازوست

گرچه زخم دل آشفته ما درهم ازوست

تیغ از او بنده از او زخم از او مرهم ازوست

مژده ای خضر که در زلف خم اندر خم ازوست

که رها کرد که مرغ دل مارارم ازوست

خط سبز است که پشت دل ما محکم ازوست

که نسیم سحر امروز مسیحا دم ازوست

کاین سرشتی است که در آب گل آدم ازوست

مگر این طره دستار تو زاهد کم ازوست

چه تمتع برد اسرار نهان مبهم ازوست

شادی روی حبیبی که جهان خرم ازوست

که در احیای مسیحا نفسی مریم ازوست