بگذار تا بماند چشمم برهگذاران

ای ابر نوبهاری باران تبار دیگر

یا رب مباد کسی را حیران دو دیده چونمن

ما بار ناقه بستیم دل ماند پیش دلدار

ایساربان خدا را آهسته ران که شاید

چشمی بروزگاری بودم گلعذاری

بوکانستارۀ روز بار دگر بتابد

درد دل ضعیفم ناگفته ماند با دوست

رفت از خزان هجران گلهای عیش بر باد

از پا فتاده گانیم بگذر ز ما و نگذار

رحمت بروزه داران از فضل بس عجیب نیست

گو چشم روزگاران بر حال ما بگرید

فرمانروای محشر مینوگسار کوثر

باد صبا به جانان بر کو که مانده نیرّ