سر ببرد این چامۀ غمنامه ام

برنهد این چامه را خط قبول

شیر پیش آوردن از نادانیش

جای عفو است ایشه پوزش پذیر

که من از مادر حسینی زاده ام

بر مگیر از روی عصیان پرده ام

از من این پای ملخ میکن قبول

نامۀ من کن خط آزادیم

مگسل از دامان این شه دست من

آمد از هاتف بنام آتشکده

در هزار و سیصد و نه شد تمام