ای خواجه جهان حیل بسی داند

گر تو به مثل به ابر بر باشی

تا هر چه بداد مر تو را، خوش خوش

خوبی و جوانی و توانائی

تا از همه زیب و قوت و خوبی

وان را که همی ازو بخندیدی

بنشین و مرو اگر تو را گیتی

هرگز به دروغ این فرومایه

داناست کسی که رو از این جادو

وز عمر به دست طاعت یزدان

وز دام جهان جهان جهان باشد

کین سفله جهان به گرد آن گردد

از حجت اگر تو پند بپذیری

جز مؤذن حق به وقت قد قامت