ایزد را بر تو درو طاعت است

وین بر و این تخم نه هر ساعت است

عمر سر هر شرف و نعمت است

بر تو به دیوانگیم تهمت است

سوی حکیمان به حقیقت بت است

چون بت باقامت و بی قیمت است

از قبل سیم و زرش حشمت است

زانکه برو نیز ز زر حلیت است

همچو ستوران ز در رحمت است

دیگر یکسر گل پر صورت است

او سخن و کالبدش لعبت است

هیچ نه مایه است و نیز آلت است

آنکس کو با تو ز یک نسبت است

این که همی گویند این امت است

حملت و هم حمیت و هم قوت است

ضربت و تیغ و سپر و حربت است

صعبتر از معرکه و حملت است

هم سری و همبری و شرکت است

یشکش چون تیر تو با هیبت است

گرت بدین حرب به دل رغبت است

خستگیش ناخوش و بی حیلت است

بی خردان را همه تن عورت است

شهره سخن رهبر زی جنت است

کاین دو به دو سرای تو را بابت است

سوی خردمند مهین حسبت است

گرچه کنون تیره و در رجعت است

چند گهک نعمت یا دولت است

جاهل بی قیمت و بی حرمت است

هیچ مبر ظن که نه در ظلمت است

خلق کنون جاهل و دون همت است

گرچه شتر کاهل و بی حمیت است؟

خشک و نگونسار و سقط قامت است؟

همچو شب و روز درو نوبت است

سیرت این چرخ همین سیرت است

نعمت تو نیز برو محنت است

نعمت او بر اثرش نکبت است

میش همه خیر و بر و برکت است

بر تو سلام است و بران لعنت است

زانکه شر و نحس درو خلقت است

هم خرد و هم تن و هم طاقت است

دیو لعین را طرب و دعوت است

اکنون کاین خلق بدین عبرت است

پاکتر آن است که از رشوت است

جهل خود او را بترین ذلت است

زی غزل و مسخره و طیبت است

بی هنران را بدل آیت است

تا فلک و خلق بدین عادت است

حجت بر تو سخن حجت است

نه به تو مر حجت را حاجت است