حاجیان آمدند با تعظیم

جسته از محنت و بلای حجاز

آمده سوی مکه از عرفات

یافته حج و کرده عمره تمام

من شدم ساعتی به استقبال

مر مرا در میان قافله بود

گفتم او را «بگو که چون رستی

تا ز تو باز مانده ام جاوید

شاد گشتم بدانکه کردی حج

باز گو تا چگونه داشته ای

چون همی خواستی گرفت احرام

جمله برخود حرام کرده بدی

گفت «نی» گفتمش «زدی لبیک

می شنیدی ندای حق و، جواب

گفت «نی» گفتمش «چو در عرفات

عارف حق شدی و منکر خویش

گفت «نی» گفتمش «چون می کشتی

قرب خود دیدی اول و کردی

گفت «نی» گفتمش «چو می رفتی

ایمن از شر نفس خود بودی

گفت «نی» گفتمش «چو سنگ جمار

از خود انداختی برون یکسر

گفت «نی» گفتمش «چو گشتی تو

کردی از صدق و اعتقاد و یقین

گفت «نی» گفتمش «به وقت طواف

از طواف همه ملائکتان

گفت «نی»گفتمش «چو کردی سعی

دیدی اندر صفای خود کونین

گفت «نی» گفتمش «چو گشتی باز

کردی آنجا به گور مر خود را

گفت « از این باب هر چه گفتی تو

گفتم «ای دوست پس نکردی حج

رفته ای مکه دیده، آمده باز

گر تو خواهی که حج کنی، پس از این