ای کهن گشته تن و دیده بسی نعمت و ناز

ناز دنیا گذرنده است و تو را گر بهشی

گر بدان ناز تو را باز نیاز است امروز

از آن ناز گذشته بگرفته است تو را

کار دنیای فریبنده همه تاختن است

چون چغرگشت بناگوش چو سیسنبر تو

عمر پیری چو جوانی مده ای پیر به باد

گرد گردان و فریبانت همی برد چو گوی

باز گرد از بدو بر نیک فراز آر سرت

باز باید شدن از شر سوی خیر به طبع

جفت خیر است خرد، زو ستم و شر مخواه

خرد آغاز جهان بود و تو انجام جهان

خرد است آنکه تو را بنده شده ستند بدو

خرد آن است که چون هدیه فرستاد به تو

چون به بازار جهان خواست فرستاد همیت

بر سر دیو تو را عقل بسنده است رقیب

گرد بازار بگرد اینک و احوال ببین

آب جوئی و، سقا را چو سفال است دهان

علما را که همی علم فروشند ببین

هر یکی همچو نهنگی و ز بس جهل و طمع

گرش پنهانک مهمان کنی از عامه به شب

می جوشیده حلال است سوی صاحب رای

صحبت کودکک ساده زنخ را مالک

می و قیمار و لواطت به طریق سه امام

اگر این دین خدای است و حق این است و صواب

آنکه بر فسق تو را رخصت داده است و جواز

زین قبل ماند به یمگان در حجت پنهان

نیم ازان کاینها بر دین محمد کردند

لاجرم خلق همه همچو امامان شده اند

گر همه خلق به دین اندر دیوانه شدند

بشنو این پند به دین اندر و بر حق بایست

دانش آموز و سر از گرد جهالت بفشان

به چپ و راست مدو، راست برو بر ره دین

به چپ و راست شده است از ره دین آنکه جهان

شوم چنگال چو نشپیل خود از مال یتیم

ور بپرسیش یک مشکل گویدت به خشم

به سؤال تو چو درماند گوید به نشاط

صبر کن بر سخن سردش زیرا کان دیو

خویشتن دار تو کامروز جهان دیوان راست

سرد و تاریک شد، ای پور، سپیده دم دین

داد گسترده شود، گرد کند دامن جور

علم کانباز عمل بود و جدا کردش دیو

روی جان سوی امام حق باید کردنت

سخن حکمتی ای حجت زر خرد است