ای ذات تو ناشده مصور

اسم تو ز حد و رسم بیزار

محمول نه ای چنانکه اعراض

فعلت نه به قصد آمر خیر

حکم تو به رقص قرص خورشید

صنع تو به دور دور گردان

ببریده در آشیان تقدیس

بگشاده به شه نمای تنزیه

هم بر قدمت حدوث شاهد

ای گشته چو آفتاب تابان

معشوق جهانی و نداری

بنهفته به سحر گنج قارون

عالم هم از این دو گشت پیدا

عالم چو یکی رونده دریا

آبش چو نبات سنگ حیوان

غواص چه چیز؟عقل فعال

علت چو سیاست فرودین

آخر چه؟ هر آنچه بود اول

بنگر به صواب اگر نه ای کور

ای باز هوات در ربوده

وی نخرهٔ حرص درکشیده

در قشر بمانده کی توانی

از توبه و از گناه آدم

سر بسته بگویم، ار توانی

درویش کند ز راه ترتیب

در خلد چگونه خورد گندم

بل گندمش آنگهی ببایست

این قصه همه بدید آدم

در سجده نکردنش چه گوئی؟

گر قادر بد، خدای عاجز

کاری که نه کار توست مسگال

بیهوده مجوی آب حیوان

کان چشمه که خضر یافت آنجا