ساق بلند تو

تصویر روزهای بلورین است

در چشمه سار کودکی من

وقتی که از بلندی می آمدم به زیر

وقتی که پای سوخته ام را

در آب های روشن می شستم

گام تو ، گام آمدن صبح است

با کفش های نقره ای نوروز

در کوچه باغ های بهاران

دست تو ، دست دایه ی بخت است

بر گاهوار زندگی من

وقتی که در نشاط جهان ، تاب میخورد

چشم تو ، مژده ای است از اینده

چشم تو ، لانه ای است برای ستاره ها

چشم تو ، پاسخی است به لبخند سرنوشت

آه ای همیشه دورتر از خورشید

در من طلوع کن

در من چنان بتاب که آیینه ام کنی

در من چنان بتاب که آب روان شوم

تا ناگهان تو دست بلورین خویش را

در جستجوی پاره سنگی به شکل دل

از آستین برآری و در سینه ام کنی