121
بخش ۸۰ - قصهٔ آن شخص کی اشتر ضالهٔ خود می جست و می پرسید
اشتری گم کردی و جستیش چست
چون بیابی چون ندانی کان تست
ضاله چه بود ناقهٔ گم کرده ای
از کفت بگریخته در پرده ای
آمده در بار کردن کاروان
اشتر تو زان میان گشته نهان
می دوی این سو و آن سو خشک لب
کاروان شد دور و نزدیکست شب
رخت مانده بر زمین در راه خوف
تو پی اشتر دوان گشته بطوف
کای مسلمانان که دیدست اشتری
جسته بیرون بامداد از آخری
هر که بر گوید نشان از اشترم
مژدگانی می دهم چندین درم
باز می جویی نشان از هر کسی
ریش خندت می کند زین هر خسی
که اشتری دیدیم می رفت این طرف
اشتری سرخی به سوی آن علف
آن یکی گوید بریده گوش بود
وآن دگر گوید جلش منقوش بود
آن یکی گوید شتر یک چشم بود
وآن دگر گوید ز گر بی پشم بود
از برای مژدگانی صد نشان
از گزافه هر خسی کرده بیان