ای دهندهٔ قوت و تمکین و ثبات

اندر آن کاری که ثابت بودنیست

صبرشان بخش و کفهٔ میزان گران

وز حسودی بازشان خر ای کریم

در نعیم فانی مال و جسد

پادشاهان بین که لشکر می کشند

عاشقان لعبتان پر قذر

ویس و رامین خسرو و شیرین بخوان

که فنا شد عاشق و معشوق نیز

پاک الهی که عدم بر هم زند

در دل نه دل حسدها سر کند

این زنانی کز همه مشفق تراند

تا که مردانی که خود سنگین دلند

گر نکردی شرع افسونی لطیف

شرع بهر دفع شر رایی زند

از گواه و از یمین و از نکول

مثل میزانی که خشنودی دو ضد

شرع چون کیله و ترازو دان یقین

گر ترازو نبود آن خصم از جدال

پس درین مردار زشت بی وفا

پس در اقبال و دولت چون بود

آن شیاطین خود حسود کهنه اند

وآن بنی آدم که عصیان کشته اند

از نبی برخوان که شیطانان انس

دیو چون عاجز شود در افتتان

که شما یارید با ما یاریی

گر کسی را ره زنند اندر جهان

ور کسی جان برد و شد در دین بلند

هر دو می خایند دندان حسد