گرچه شوقی بود جانشان را بسی

پوستها شد بس رقیق و واکفید

مغز چون آگندشان شد پوست کم

زانک عاشق را بسوزد دوستش

وحی و برق نور سوزندهٔ نبیست

پس بسوزد وصف حادث را گلیم

جل فینا از صحابه می شنود

نیست ممکن جز ز سلطانی شگرف

خود نباشد ور بود باشد عجب

جمع ضدینست چون گرد و دراز

کور خود صندوق قرآن می بود

از حروف مصحف و ذکر و نذر

زانک صندوقی بود خالی بدست

به ز صندوقی که پر موشست و مار

گشت دلاله به پیش مرد سرد

شد طلب کاری علم اکنون قبیح

سرد باشد جست وجوی نردبان

سرد باشد راه خیر از بعد خیر

جهل باشد بر نهادن صیقلی

زشت باشد جستن نامه و رسول