نص وحی روح قدسی دان یقین

عقل از جان گشت با ادراک و فر

لیک جان در عقل تاثیری کند

نوح وار ار صدقی زد در تو روح

عقل اثر را روح پندارد ولیک

زان به قرصی سالکی خرسند شد

زانک این نوری که اندر سافل است

وانک اندر قرص دارد باش و جا

نه سحابش ره زند خود نه غروب

این چنین کس اصلش از افلاک بود

زانک خاکی را نباشد تاب آن

گر زند بر خاک دایم تاب خور

دایم اندر آب کار ماهی است

لیک در که مارهای پر فن اند

مکرشان گر خلق را شیدا کند

واندرین یم ماهیان پر فن اند

ماهیان قعر دریای جلال

بس محال از تاب ایشان حال شد

تا قیامت گر بگویم زین کلام