ساعتی تاخیر کرد اندر شدن

زان سبب کاندر شدن او ماند دیر

گفت من گفتم که عهد آن خسان

دمدمهٔ ایشان مرا از خر فکند

سخت در ماند امیر سست ریش

راه هموارست زیرش دامها

لفظها و نامها چون دامهاست

آن یکی ریگی که جوشد آب ازو

منبع حکمت شود حکمت طلب

لوح حافظ لوح محفوظی شود

چون معلم بود عقلش ز ابتدا

عقل چون جبریل گوید احمدا

تو مرا بگذار زین پس پیش ران

هر که ماند از کاهلی بی شکر و صبر

هر که جبر آورد خود رنجور کرد

گفت پیغمبر که رنجوری بلاغ

جبر چه بود بستن اشکسته را

چون درین ره پای خود نشکسته ای

وانک پایش در ره کوشش شکست

حامل دین بود او محمول شد

تاکنون فرمان پذیرفتی ز شاه

تاکنون اختر اثر کردی درو

گر ترا اشکال آید در نظر

تازه کن ایمان نی از گفت زبان

تا هوا تازه ست ایمان تازه نیست

کرده ای تاویل حرف بکر را

بر هوا تاویل قرآن می کنی