دو عالم را ز لطف او پناهی

ز آتشها برون روید گیاهی

برفت آن های و هویم، ماند آهی

ز هر خاکی برآید قرص ماهی

بپوشانید جانم را سیاهی

ز خون خونین شده هر خاک راهی

اگر نی مژده دادی گاه گاهی

که هریک را ذقن بر، طرفه چاهی

چو یوسف ز آن چه افتم من به چاهی

به گوش جان عاشق گفت رازی

بسوزانید هرجا بد مجازی

به پیش قبلهٔ حسنش نمازی

نهد بر اطلس بختش طرازی

یکی دانه، دمی وا گشت بازی

ز عشق روی او پردهٔ حجازی

ز عشقش عمر بی مرگی، درازی

لطیفی، مست عشقی، پاک بازی

مکن زنهار با نازش، تو نازی