جهان اندر گشاده شد جهانی

حیاتش را نباشد خوف مرگی

در و دیوار او افسانه گویان

چو جغذ آنجا رود، طاوس گردد

به رفتن چون بود، تبدیل حالی

بخارستان پا بر جای بنگر

ببین آن صخره پا بر جای مانده

بشوی از آب معنی دست صورت

ملایک بین بزاییده ز دیوان

بسی دیدم درختی رسته از خاک

چو یخرج حی من میت عیان شد

ز قطرهٔ آب دیدم که بزاید

ندیدم من که از باد خیالی

ایا دری که صد رو می نمایی

ولیک از عزت و اشراف و غیرت