شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی شمارهٔ ۸۵۲
مولوی
مولوی( رباعیات )
77

رباعی شمارهٔ ۸۵۲

هر لقمهٔ خوش که بر دهان میگردد
میجوشد و صافش همه جان میگردد
خورشید و مه و فلک از آن میگردد
تا هرچه نهان بود عیان میگردد