شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی شمارهٔ ۳۲۰
مولوی
مولوی( رباعیات )
67

رباعی شمارهٔ ۳۲۰

دستت دو و پایت دو و چشمت دو رواست
اما دل و معشوق دو باشند خطاست
معشوق بهانه است و معبود خداست
هرکس که دو پنداشت جهود و ترساست