شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی شمارهٔ ۲۸۲
مولوی
مولوی( رباعیات )
79

رباعی شمارهٔ ۲۸۲

حسنت که همه جهان فسونش بگرفت
درد حسد حسود چونش بگرفت
سرخی رخت ز گرمی و خشکی نیست
از بس عاشق که کشت خونش بگرفت