شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی شمارهٔ ۱۷۰۷
مولوی
مولوی( رباعیات )
67

رباعی شمارهٔ ۱۷۰۷

ای باده تو باشی که همه داد کنی
صد بنده به یک صبوح آزاد کنی
چشمم به تو روشنست همچون خورشید
هم در تو گریزم که توام شاد کنی