شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی شمارهٔ ۱۱۹۵
مولوی
مولوی( رباعیات )
62

رباعی شمارهٔ ۱۱۹۵

تا زلف ترا به جان و دل بنده شدیم
چون زلف بس جمع و پراکنده شدیم
ارواح ترا سجده کنان میگویند
چون پیش تو مردیم همه زنده شدیم