88
غزل شمارهٔ ۹۹۳
زان ازلی نور که پرورده اند
در تو زیادت نظری کرده اند
خوش بنگر در همه خورشیدوار
تا بگدازند که افسرده اند
سوی درختان نگر ای نوبهار
کز دی دیوانه بپژمرده اند
لب بگشا هیکل عیسی بخوان
کز دم دجال جفا مرده اند
بشکن امروز خمار همه
کز می تو چاشنیی برده اند
درده تریاق حیات ابد
کاین همگان زهر فنا خورده اند
همچو سحر پرده شب را بدر
کاین همه محجوب دو صد پرده اند
بس کن و خاموش مشو صدزبان
چونک یکی گوش نیاورده اند