شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۹۸۲
مولوی
مولوی( غزلیات )
92

غزل شمارهٔ ۹۸۲

یوسف آخرزمان خرامان شد
شکر و شهد مصر ارزان شد
لعل عرشی تو چو رو بنمود
تن کی باشد که سنگ ها جان شد
تخته بند فراق تخت نشست
تاج بر سر که چیست خاقان شد
عشق مهمان بس شگرف آمد
خانه ها خرد بود ویران شد
پر و بال از جلال حق رویید
قفس و مرغ و بیضه پران شد
بادلان خیره گشته کاین دل کو
بی دلان بی خبر که دل آن شد
پای می کوب و عیش از سر گیر
به سر من مگو که پایان شد
زر چو درباخت خواجه صراف
صرفه او برد زانک در کان شد
شمس تبریز نردبانی ساخت
بام گردون برآ که آسان شد