زهی باغ زهی باغ که بشکفت ز بالا

زهی فر زهی نور زهی شر زهی شور

زهی ملک زهی مال زهی قال زهی حال

چو جان سلسله ها را بدرد به حرونی

علم های الهی ز پس کوه برآمد

چه پیش آمد جان را که پس انداخت جهان را

چو بی واسطه جبار بپرورد جهان را

گر اجزای زمینی وگر روح امینی

گر افلاک نباشد به خدا باک نباشد

فروپوش فروپوش نه بخروش نه بفروش

تو کرباسی و قصار تو انگوری و عصار

خمش باش خمش باش در این مجمع اوباش