بگیر دامن لطفش که ناگهان بگریزد

چه نقش ها که ببازد چه حیله ها که بسازد

بر آسمانش بجویی چو مه ز آب بتابد

ز لامکانش بخوانی نشان دهد به مکانت

نه پیک تیزرو اندر وجود مرغ گمانست

از این و آن بگریزم ز ترس نی ز ملولی

گریزپای چو بادم ز عشق گل نه گلی که

چنان گریزد نامش چو قصد گفتن بیند

چنان گریزد از تو که گر نویسی نقشش