روبهکی دنبه برد شیر مگر خفته بود

قاصد ره داد شیر ور نه کی باور کند

گوید گرگی بخورد یوسف یعقوب را

هر نفس الهام حق حارس دل های ماست

دست حق آمد دراز با کف حق کژ مباز

هر که تو را کرد خوار رو به خدایش سپار

غصه و ترس و بلا هست کمند خدا

یارب و یارب کنان روی سوی آسمان

سبزه دمیده ز آب بر دل و جان خراب

گر سر فرعون را درد بدی و بلا

چون دم غرقش رسید گفت اقل العبید

رنج ز تن برمدار در تک نیلش درآر

نفس به مصرست امیر در تک نیلست اسیر

عود بخیلست او بو نرساند به تو

مفخر تبریز گفت شمس حق و دین نهفت