صد مصر مملکت ز تعدی خراب شد

صد برج حرص و بخل به خندق دراوفتاد

آن شاهراه غیب بر آن قوم بسته بود

وان چشم کو چو برق همی سوخت خلق را

وان دل که صد هزار دل از وی کباب بود

ای شاد آن کسی که از این عبرتی گرفت

چون روز گشت و دید که او شب چه کرده بود

چون بخت روسپید شب اندر دعا گذار