81
غزل شمارهٔ ۸۶۷
چندان حلاوت و مزه و مستی و گشاد
در چشم های مست تو نقاش چون نهاد
چشمت بیافرید به هر دم هزار چشم
زیرا خدا ز قدرت خود قدرتش بداد
وان جمله چشم ها شده حیران چشم تو
که صد هزار رحمت بر چشم هات باد
بر تخت سلطنت بنشستست چشم تو
هر جان که دید چشم تو را گفت داد داد
گفتم که چشم چرخ چنین چشم هیچ دید
سوگند خورد و گفت مرا نیست هیچ یاد