تا حشر دگر آمد امشب حشر ما را

ای دور قمر بنگر دور قمر ما را

کو یوسف تا بیند خوبی و فر ما را

لقمه نتوان کردن کان شکر ما را

زین روی دوا سازد هر لحظه گر ما را

می زن به نمک هر دم بریان جگر ما را

چون بی سر و پا کرد او این پا و سر ما را

کو مست الست آمد بشکست در ما را

صد گنج فدا بادا این سیم و زر ما را

نوری که ملک سازد جسم بشر ما را

زیرا که همی داند ضعف نظر ما را

مشکات و زجاجه گفت سینه و بصر ما را

خود کیست که دریابد او خیر و شر ما را