علتی باشد که آن اندر بهاران بد شود

بر بهار جان فزا زنهار تو جرمی منه

هر درخت و باغ را داده بهاران بخششی

ای برادر از رهی این یک سخن را گوش دار

از هزاران آب شهوت ناگهان آبی بود

وانگه آن حسن و جمالان خرج گردد صد هزار

نیکبختان در جهان بسیار آیند و روند

هر که او یک سجده کردش گر چه کردش از نفاق

از جفاها یاد ماور ای حریف باوفا