خاصه این رهزن که ما را این چنین بر باد داد

زانک از شاگرد آید شیوه های اوستاد

زانک هستی خایفست و هیچ خایف نیست شاد

کاندر این هستی نیامد وز عدم هرگز نزاد

در وجود این جمله بند و در عدم چندین گشاد

ذوق دریا کی شناسد هر که در دام اوفتاد

دانک روزی می دوید از ابلهی سوی مراد

آتش اندر هست زن و اندر تن هستی نژاد

ضبحه و العادیاتش نیست جز جان های راد

ور نه این شطرنج عالم چیست با جنگ و جهاد

چیست فرزین گشته ام گر کژ روم باشد سداد

تا شدم فرزین و فرزین بندهاام دست داد

خط و تین ماست این جمله منازل تا معاد

ره روی باشد چو جسم و ره روی همچون فؤاد

گر نباشد سایه من بود جمله گشت باد

خانه ها ویرانه ها گردد چو شهر قوم عاد

تا بدیدم کاین هزاران لعب یک کس می نهاد

زان نظر ماتیم ای شه آن نظر بر مات باد