جان از سفر دراز آمد

در نقد وجود هر چه زر بود

بی مهر تو هر که آسمان رفت

بی آبی خویش جمله دیدند

جان رفت که بی تو کار سازد

اندر سفرش بشد حقیقت

از گرد ره آمدست امروز

سر را ز دریچه ای برون کن

تا نعره عاشقان برآید

از پیش تو رفت باز جانم

ای اهل رباط وارهیدیت

آن چنگ طرب که بی نوا بود

از سلسله نیاز رستید

ترک خر کالبد بگویید

نور رخ شمس حق تبریز