جان بی تو سر جهان ندارد

بی خوان تو آب و نان ندارد

هرگز سر آسمان ندارد

زین پس سر بوستان ندارد

گر سود کند زیان ندارد

این دارد و آن و آن ندارد

بی ماه چراغدان ندارد

بی گوش تو جان زبان ندارد

می نالد و ترجمان ندارد

و اشکی که غمش نهان ندارد

آن دم که دم خران ندارد

کان را مه مهر جان ندارد

صد گونه غمش گران ندارد

جز پیران را جوان ندارد

کان اصل نشان نشان ندارد

آن شمس که او کران ندارد