شمس و قمرم آمد سمع و بصرم آمد

مستی سرم آمد نور نظرم آمد

آن راه زنم آمد توبه شکنم آمد

امروز به از دینه ای مونس دیرینه

آن کس که همی جستم دی من به چراغ او را

دو دست کمر کرد او بگرفت مرا در بر

آن باغ و بهارش بین وان خمر و خمارش بین

از مرگ چرا ترسم کو آب حیات آمد

امروز سلیمانم کانگشتریم دادی

از حد چو بشد دردم در عشق سفر کردم

وقتست که می نوشم تا برق زند هوشم

وقتست که درتابم چون صبح در این عالم

بیتی دو بماند اما بردند مرا جانا