هر کآتش من دارد او خرقه ز من دارد

نفس ار چه که زاهد شد او راست نخواهد شد

جانیست تو را ساده نقش تو از آن زاده

آیینه جان را بین هم ساده و هم نقشین

گه جانب دل باشد گه در غم گل باشد

کی شاد شود آن شه کز جان نبود آگه

می خاید چون اشتر یعنی که دهانم پر

مردانه تو مجنون شو و اندر لگن خون شو

چون موسی رخ زردش توبه مکن از دردش

چون مست نعم گشتی بی غصه و غم گشتی

گر چشمه بود دلکش دارد دهنت را خوش