ای دوست شکر خوشتر یا آنک شکر سازد

بگذار شکرها را بگذار قمرها را

در بحر عجایب ها باشد به جز از گوهر

جز آب دگر آبی از نادره دولابی

بی عقل نتان کردن یک صورت گرمابه

بی علم نمی تانی کز پیه کشی روغن

جان ها است برآشفته ناخورده و ناخفته

ای شاد سحرگاهی کان حسرت هر ماهی

می خندد این گردون بر سبلت آن مفتون

آن خر به مثال جو در زر فکند خود را

بس کردم و بس کردم من ترک نفس کردم