95
غزل شمارهٔ ۵۵۴
این رخ رنگ رنگ من هر نفسی چه می شود
بی هوسی مکن ببین کز هوسی چه می شود
دزد دلم به هر شبی در هوس شکرلبی
در سر کوی شب روان از عسسی چه می شود
هیچ دلی نشان دهد هیچ کسی گمان برد
کاین دل من ز آتش عشق کسی چه می شود
آن شکر چو برف او وان عسل شگرف او
از سر لطف و نازکی از مگسی چه می شود
عشق تو صاف و ساده ای بحر صفت گشاده ای
چونک در آن همی فتد خار و خسی چه می شود
از تبریز شمس دین دست دراز می کند
سوی دل و دل من از دسترسی چه می شود