غزل شمارهٔ ۵۲۰
ای مبارک ز تو صبوح و صباح
ای مظفر فر از تو قلب و جناح
ای شراب طهور از کف حور
بر حریفان مجلس تو مباح
ای گشاده هزار در بر ما
وی بداده به دست ما مفتاح
وانمودی هر آنچ می گویند
مؤذنان صبح فالق الاصباح
هرچ دادی عوض نمی خواهی
گر چه گفتند السماح رباح
