مطربا این پرده زن کان یار ما مست آمدست

گر لباس قهر پوشد چون شرر بشناسمش

آب ما را گر بریزد ور سبو را بشکند

می فریبم مست خود را او تبسم می کند

آن کسی را می فریبی کز کمینه حرف او

گفتمش گر من بمیرم تو رسی بر گور من

گفت آن کاین دم پذیرد کی بمیرد جان او

عشق بی چون بین که جان را چون قدح پر می کند

یار ما عشق است و هر کس در جهان یاری گزید