چون نداری تاب دانش چشم بگشا در صفات

حوریان بین نوریان بین زیر این ازرق تتق

هر یکی با نازباز و هر یکی عاشق نواز

هر یکی بسته دهان و موشکاف اندر بیان

جان کهنه می فشان و جان تازه می ستان

شیر جان زین مریمان خور چونک زاده ثاینی

روز و شب را چون دو مجنون درکشان در سلسله

چونک شه بنمود رخ را اسب شد همراه پیل

عاشقان را وقت شورش ابله و شپشپ مبین

جان جمله پیشه ها عشقست اما آنک او

من خمش کردم چو دیدم خوشتر از خود ناطقی

شمس تبریزی چو بگشاید دهان چون شکر

رو خمش کن قول کم گو بعد از این فعال باش