یا ملک المبعث والمحشر

سر نبری ای سر، اگر سر بری

مقلة عینی لک یا ناظری

همچو پری، باش ز خلقان نهان

غاب فؤادی لم غیبته

بر سر خشکی چو ثقیلان مران

منزلناالعرش و ما فوقه

جمله چو دردند به پایان خم

قلت الا بدلنا سلما

چند پس پرده و از در برون

قالت هل صبری الا به

می مفروش از جهت حرص زر

اذ حضرالراح فما فاتنا

می بفروشی، چه خری؟! جز که غم

قر به العین کلی واشربی

وصلت فانی ننماید بقا