بزن ای مطرب عارف، که زهی دولت و شادی

هله ای مژده شیرین، چه نسیمی و چه بادی!

ز تو اندر دورانم، که ره دور گشادی

چو جهت نیست خدا را، چه روم سوی بوادی؟!

دورانی و طوافی لک، یا اهل ودادی

هله در گلشن جان رو، چو مریدی و مرادی

که چنان عیش ندیدی تو از آن روز که زادی

بگشا شرح محبت هله بر رغم اعادی