عزیزی و کریم و لطف داری

نشاید عاشقان را یار هشیار

مرا یکدم چو ساقی کم دهد می

صراحی وار خون گریم به پیشش

که از اندیشه بیزارم، بده می

چه حیله سازم ای ساقی؟! چه حیله؟!

به حجت هر دمم بیرون فرستی

برون و اندرون و جام و می نیست

قفی یا ناقتی هذا مناخ

فدیت العشق ما احلی هواه

فلا تشغلنی یا ساقی بلهو

ایا بدرالتمام اطلع علینا

وخلصنی من الدنیا واسکر