رو دلبر نوجوی، چو دربند قدیدی؟!

باقی، همه دیک آن مزه دارد که چشیدی

فرقت علی الله عتیقی و جدیدی

خود را نکشد فرش ز پاکی و پلیدی

فالغیبة عنه نفسا غیر سدید

قفلی دهدم حکم حق، و گاه کلیدی

لا امنع عن رب ظریقی و تلیدی

روحی، و عمادی، و عتادی، و عتیدی

شه را تو به میدان نه که بازیچهٔ عیدی؟!

فاعل همه او دان، به قریبی و بعیدی

تو روشنی چشم حسینی، نه یزیدی

یاتینی محیاه نصیری و شهیدی

ان قد ملاء العشق مرادی بمریدی

تا تر شود و تازه و غرقاب مجیدی

والقهوة والسکر وفاق لسعید

فالعز من الله نثار لعبید

یا قایم فی الصورة، یا شر حسیدی

تو همچو بنفشه به جوانی چه خمیدی؟!

یجعلک ملیکا وسنا کل ولید

کز سوسن و از سنبل آن پار چریدی